Στον πανάρχαιο κόσμο, πρώτοι οι ποιητές μάς μίλησαν για τις πόρνες. Ποια πραγματικότητα κρυβόταν όμως πίσω από τις ωδές τους προς την ομορφιά των εταίρων και τα παράπονα που εξέφραζαν για την πονηριά τους;
Η Violaine Vanoyeke μάς δίνει εδώ την απάντηση, παρουσιάζοντας πιστά πώς είχαν τα πράγματα σε μια κοινωνία η οποία, τουλάχιστον θεωρητικά, δεν καταδίκαζε τον σαρκικό έρωτα, και ειδικότερα, περιγράφοντάς μας την καθημερινή ζωή των εκπορνευόμενων - τόσο των αγοριών όσο και των κοριτσιών. Επιπλέον, μας πληροφορεί πώς γινόταν μια γυναίκα πόρνη, περισσότερο από μια μεταστροφή της τύχης (έκθετα παιδιά, αιχμαλωσία από πειρατές κ.λπ.) παρά ύστερα από συνειδητή επιλογή, πού ασκούνταν η εμπορία των σωμάτων (δρομάκια των λιμανιών, πορνεία, κοιμητήρια, ταβέρνες...), ποια εφιαλτικά τεχνάσματα μαμής απέτρεπαν τις εγκυμοσύνες, ποια ψιμύθια και αλοιφές έκαναν μια πόρνη πιο ελκυστική.